1: Πώς ανακαλύφθηκε η Πολυδοκανόλη;
2: Πόσος χρόνος χρειάζεται ώστε να αποβάλλει το σώμα την Πολυδοκανόλη;
3: Είναι δυνατή η αποθήκευση της Πολυδοκανόλης σε σύριγγες;4: Μπορεί η σκληροθεραπεία να πραγματοποιηθεί σε ασθενείς που πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια;
5: Μπορεί η σκληροθεραπεία να πραγματοποιηθεί σε ασθενείς που πάσχουν από ηπατική κίρρωση;
6: Γιατί είναι σημαντικό το βάδισμα αμέσως μετά τη σκληροθεραπεία;
7: Είναι η Πολυδοκανόλη ένα τοπικό αναισθητικό;
8: Παρουσιάζουν οι ασθενείς αλλεργικές αντιδράσεις στην Πολυδοκανόλη;
9: Είναι το άσθμα σχετική αντένδειξη για την σκληροθεραπεία;
10: Ποιοι είναι οι παράγοντες που προδιαθέτουν σε υπερμελάχρωση μετά την σκληροθεραπεία;
11: Πώς μπορεί να αποτραπεί η υπερμελάχρωση μετά την σκληροθεραπεία;
12: Τι είναι η μικροθρομβοεκτομή;
13: Ποιες είναι οι αιτίες της δερματικής νέκρωσης μετά την σκληροθεραπεία;
14: Αποτελεί η αντιπηκτική θεραπεία αντένδειξη για την σκληροθεραπεία;
15: Είναι δυνατόν να αποθηκευτεί η Πολυδοκανόλη στο ψυγείο;
16: Ποιες βελόνες πρέπει να χρησιμοποιούνται για την σκληροθεραπεία;
17: Πρέπει η σκληροθεραπεία να πραγματοποιείται σε ασθενείς με θρομβοφιλία;
18: Πρέπει να εφαρμόζεται συμπίεση μετά την σκληροθεραπεία;
1. Πώς ανακαλύφθηκε η Πολυδοκανόλη (POL);
Το Aethoxysklerol ® ανακαλύφθηκε τυχαία. Στη δεκαετία του 1930 οι επιστήμονες‐χημικοί που εργάζονταν για τον τομέα της κλωστουφαντουργείας διαπίστωσαν ότι ορισμένοι απο τους αλκυλοπολυαιθυλενικούς γλυκολικούς αιθέρες που είχαν συστηματικά ελεγχθεί λειτουργούσαν στην ουσία ως τοπικά αναισθητικά ‐ εκείνη την εποχή κανείς δεν έδωσε σημασία σε αυτή την παρατήρηση.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 , οι επιστήμονες της εταιρείας BASF προσπαθώντας να βρούν νέα ενέσιμα αναισθητικά θυμήθηκαν τους αλκυλοπολυαιθυλενικούς γλυκολικούς αιθέρες. Η χαμηλή τοξικότητα της Πολυδοκανόλης (POL) δια του στόματος οδήγησε σε περαιτέρω δοκιμές και η τοπική αναλγητική δράση της επαληθεύθηκε σε διάφορα πειράματα σε ζώα.
Ωστόσο , σε υψηλότερες συγκεντρώσεις η POL επηρέαζε τα φλεβικά τοιχώματα. Ως εκ τούτου , το πρόγραμμα διεκόπη.
Ο ιατρικός ‐ επιστημονικός διευθυντης της εταιρείας Kreussler Pharma ( Otto Henschel ) απομόνωσε το σκληρυντικό και το χρησιμοποίησε για τη σκληροθεραπεία των κιρσών. Ο Henschel πραγματοποίησε μελέτες σε ανθρώπους με POL στη δεκαετία του 1960.
1966 : Το Aethoxysklerol ® ( με δραστική ουσία την POL ) πιστοποιήθηκε στη Γερμανία
2. Πόσος χρόνος χρειάζεται για να αποβληθεί η Πολυδοκανόλη από το σώμα;
Η POL αποβάλλεται από τον οργανισμό εντός 2‐3 ημερών. Δεν υπάρχει καμμία διαθέσιμη πληροφορία οτι η POL μπορεί να αποθηκεύεται στο ανθρώπινο σώμα.
Η ημιπερίοδος ζωής στο πλάσμα σε κλινικές μελέτες σε ανθρώπους ήταν 0,94 έως 1,27 (μέσος όρος 1,1) ώρες.
3. Είναι δυνατή η αποθήκευση της Πολυδοκανόλης σε σύριγγες;
Η POL είναι ένα μη‐ιοντικό απολυμαντικό / επιφανειοδραστικό. Η POL είναι μεμβρανοδραστική και αλληλεπιδρά με πρωτεΐνες / λιπίδια της κυτταρικής μεμβράνης. Η POL καταστρέφει την κυτταρική μεμβράνη διαλύοντας τις πρωτεϊνες / λιπίδια. Η POL μπορεί να αλληλεπιδράσει με το εσωτερικό τοίχωμα της σύριγγας και να διαλύσει την σιλικόνη αν χρησιμοποιηθούν σύριγγες που περιέχουν σιλικόνη.
Σε περίπτωση χρήσης αφρού, η διαλυμένη σιλικόνη μπορεί να αποσταθεροποιήσει τον αφρό. Είναι πιθανό να υπάρξει κάποια αλληλεπίδραση μεταξύ της POL και πλαστικών συστατικών των τοιχωμάτων της σύριγγας.
Ως εκ τούτου, συνιστάται να μην αποθηκεύεται η POL σε σύριγγες για την αποφυγή κινδύνου αλληλεπίδρασης με οποιοδήποτε συστατικό της σύριγγας (για όχι περισσότερο από 30 λεπτά). Τα διαλυμένα συστατικά της σύριγγας μπορεί να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις.
4. Πρέπει η σκληροθεραπεία να εφαρμόζεται σε ασθενείς που πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια;
Η νεφρική ανεπάρκεια δεν αναφέρεται ως αντένδειξη. Η σκληροθεραπεία αντενδείκνυται σε ασθενείς με οξεία, σοβαρή συστηματική νόσο και πολύ κακή γενική υγεία. Μελέτες σε πειραματόζωα παρέχουν κάποιες ενδείξεις για πιθανές ιστολογικές μεταβολές στα νεφρά μετά από επανειλημμένη έγχυση υψηλών δόσεων POL. Δεν υπάρχουν μελέτες σε ανθρώπους σχετικά με την επίδραση της POL στη νεφρική λειτουργία. Συνεπώς, για τους ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου και σαφώς επηρεασμένη νεφρική λειτουργία δεν συνιστάται η εφαρμογή σκληροθεραπείας. Ο γιατρός θα πρέπει να κάνει μια προσεκτική ανάλυση κινδύνου‐οφέλους και να λάβει την απόφαση του μετά τον υπολογισμό του κινδύνου. Δεν συστήνεται η σκληροθεραπεία, σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου, για αισθητικούς λόγους. Σε περιπτώσεις πολύ σοβαρής φλεβικής ανεπάρκειας, η σχέση όφελος/κινδύνου μπορεί να τείνει υπέρ της σκληροθεραπείας. Η τελική απόφαση λαμβάνεται από τον θεράποντα ιατρό.
5. Πρέπει η σκληροθεραπεία να εφαρμόζεται σε ασθενείς που πάσχουν από κίρρωση του ήπατος;
Η κίρρωση του ήπατος δεν αναφέρεται ως αντένδειξη. Η σκληροθεραπεία αντενδείκνυται σε ασθενείς με οξεία, σοβαρή συστηματική νόσο και πολύ κακή γενική υγεία. Μελέτες σε πειραματόζωα παρέχουν κάποιες ενδείξεις για πιθανές ιστολογικές αλλοιώσεις στο ήπαρ και για αύξηση των ηπατικών ενζύμων μετά από επανειλημμένη χορήγηση της POL. Δεν υπάρχουν μελέτες σε ανθρώπους σχετικά με την επίδραση της POL στην ηπατική λειτουργία. Συνεπώς, για τους ασθενείς με προχωρημένο στάδιο κίρρωσης και σαφή διαταραχή της ηπατικής λειτουργίας δεν συνίσταται η εκτέλεση της σκληροθεραπείας. Ο γιατρός θα πρέπει να κάνει μια προσεκτική ανάλυση κινδύνου‐οφέλους. Δεν συστήνεται η σκληροθεραπέια, σε ασθενείς με προχωρημένη κίρρωση του ήπατος, για αισθητικούς λόγους. Σε περιπτώσεις πολύ σοβαρής φλεβικής ανεπάρκειας, η σχέση όφελος/κινδύνου μπορεί να τείνει υπέρ της σκληροθεραπείας. Η τελική απόφαση λαμβάνεται από τον θεράποντα ιατρό.
6. Γιατί είναι σημαντικό το βάδισμα αμέσως μετά τη σκληροθεραπεία;
Ο σκληρυντικός παράγοντας αραιώνεται στο αίμα, άμεσα κατά την έγχυση. Το σκληρυντικό αραιώνεται περαιτέρω με το αίμα, καθώς διαχέεται ή ρέει μακριά από το σημείο της έγχυσης. Κανονικά, θα πρέπει να διαλύεται κάτω τα επίπεδα της δραστικής συγκεντρώσεώς του φθάνοντας στο εν τω βάθει φλεβικό σύστημα. Ως προληπτικό μέτρο για την πρόληψη της εν τω βάθει φλεβική θρόμβωσης ο ασθενής επιβάλλεται να περπατήσει αμέσως μετά τη σκληροθεραπεία για 30 λεπτά, γιατί η κίνηση/ σύσπαση των μυών της γαστροκνημίας παράγει μια ταχεία ροή του αίματος εντός και διαμέσου του εν τω βάθει φλεβικού συστήματος, η οποία αραιώνει και απομακρύνει κάθε σκληρυντική ουσία που θα μπορούσε να έχει εισέλθει στην εν λόγω περιοχή.
7. Είναι η Πολυδοκανόλη ένα τοπικό αναισθητικό;
Η POL είναι ένα τοπικό αναισθητικό. Σε αντίθεση με άλλα τοπικά αναισθητικά, η POL έχει μία μη‐αμίδο και μη‐εστερική δομή. Η POL έχει δομικά χαρακτηριστικά κοινά με τα άλλα αναισθητικά.
Εάν ένας ασθενής παρουσιάζει αλλεργική αντίδραση σε άλλα τοπικά αναισθητικά, δεν μπορεί να αποκλειστεί το γεγονός ότι ο ασθενής αντιδρά στην POL, αλλά η αντίθετη αντίδραση είναι απίθανη. Όπως και τα άλλα τοπικά αναισθητικά, η POL δρά μπλοκάροντας τα κανάλια νατρίου, προκαλώντας έτσι μια αναστρέψιμη καταστολή της νευρικής αγωγιμότητας. Η αγωγιμότητα των ηλεκτρικών ώσεων ακολουθεί έναν παρόμοιο μηχανισμό στα περιφερικά νεύρα, το κεντρικό νευρικό σύστημα και την καρδιά.
Συνεπώς, οι επιδράσεις των τοπικών αναισθητικών δεν δρούν κατ’αποκλειστικότητα για την μεταβίβαση σήματος σε περιφερικά νεύρα. Έτσι, ενδέχεται να εμφανιστούν παρενέργειες στο κεντρικού νευρικού συστήματος και στην καρδιά.
Ωστόσο, οι ανεπιθύμητες παρενέργειες συνήθως εμφανίζονται μόνο σε επίπεδα πλάσματος, τα οποία σπάνια προσεγγίζονται μετά από την σκληροθεραπεία.
8. Παρουσιάζουν οι ασθενείς αλλεργικές αντιδράσεις στο Polidocanol;
Η POL, όπως και τα άλλα σκληρυντικά διαλύματα μπορεί να έχει δυνατότητα πρόκλησης αλλεργικής αντίδρασης. Οι αλλεργικές αντιδράσεις (αναφυλακτικό σοκ, αγγειοοίδημα, ουρτηκάρια, ασθματική προσβολή) αποτελούν πολύ σπάνιες ανεπιθύμητες ενέργειες (<0,01%). Οι περισσότερες αναφέρονται σε βαγοτονικά επεισόδια, άλλες αναπόδεικτες αλλεργικές αντιδράσεις ή ουρτηκάρια. Σοβαρές περιπτώσεις αναφυλαξίας έχουν αναφερθεί σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Οι ιατροί θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για λήψη επείγοντων μέτρων.
Τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα της αναφυλαξίας περιλαμβάνουν:
- Κνίδωση
- Πρήξιμο του λαιμού, των χείλεων, της γλώσσα, ή της περιοχής των ματιών
- Δυσκολία στην αναπνοή ή την κατάποση
- Μεταλλική γεύση ή φαγούρα στο στόμα
- Γενικευμένη έξαψη, κνησμό ή ερυθρότητα του δέρματος
- Κοιλιακές κράμπες, ναυτία, έμετο ή διάρροια
- Αυξημένο καρδιακό ρυθμό, αιφνίδια μείωση της αρτηριακής πίεσης (ωχρότητα)
- Αιφνίδια αίσθηση αδυναμίας, άγχος
9. Είναι το άσθμα μια σχετική αντένδειξη για την σκληροθεραπεία;
Στο γερμανικό SPC το βρογχικό άσθμα είναι σχετική αντένδειξη. Επιπλέον, το άσθμα (ασθματική κρίση) αναφέρεται ως μια πολύ σπάνια παρενέργεια.
Στη βάση δεδομένων εντοπίστηκαν αρκετές αναφορές περιστατικών που αφορούν ασθματικές κρίσεις/ βρογχόσπασμο / βρογχικές αποφράξεις μετά από σκληροθεραπεία. Χωρίς καμία αμφιβολία, οι ασθενείς που πάσχουν από άσθμα έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις (συμπεριλαμβανομένου του άσθματος) μετά τη σκληροθεραπεία. Ως εκ τούτου, ορθώς αναφέρεται ως σχετική αντένδειξη.
Συνοψίζοντας, ο ίδιος ο ιατρός πρέπει να κάνει μια ανάλυση κινδύνου‐οφέλους και να λάβει την απόφαση μετά τον υπολογισμό του κινδύνου
10. Ποιοι είναι οι παράγοντες που προδιαθέτουν σε υπερμελάχρωση μετά την σκληροθεραπεία;
Προδιαθεσικοί παράγοντες για την μελάχρωση:
- Εγγενής ευθραυστότητα αγγείων
- Εγγενείς ανωμαλίες στην αποθήκευση σιδήρου ή / και των μηχανισμών μεταφοράς
- Πιο συχνή σε ασθενείς με σκούρα μαλλιά και σκουρόχρωμο δέρμα
- Πιο συχνή σε ασθενείς που λαμβάνουν συμπληρώματα σιδήρου κατά τη διάρκεια της θεραπείας
- Ορισμένα φάρμακα, όπως η μινοκυκλίνη
11. Πώς μπορεί να αποτραπεί η υπερμελάχρωση μετά την σκληροθεραπεία;
Ο τύπος και η συγκέντρωση του σκληρυντικού επηρεάζουν :
- Τον βαθμό της ενδοθηλιακής καταστροφής και της επακόλουθης φλεγμονής.
- Την εξαγγείωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων
- Και ως εκ τούτου, την ανάπτυξη της υπέρμελάγχρωσης
Η σκληροθεραπεία θα πρέπει να παράγει περιορισμένες φλεγμονώδεις αντιδράσεις και να μην οδηγήσει σε πλήρη καταστροφή των τοιχωμάτων των αγγείων. Έτσι, ο γιατρός θα πρέπει να χρησιμοποιήσει την ελάχιστη αποτελεσματική συγκέντρωση σκληρυντικού και να αποφεύγει μεγάλες ποσότητες.
Η βέλτιστη τεχνική είναι απαραίτητη για την πρόληψη της υπερμελάγχρωσης :
- Αποφύγετε την υπερβολική πίεση από ενδοαγγειακή έγχυση / ένεση με ελάχιστη πίεση (μία σύριγγα με μεγάλη ακτίνα προκαλεί λιγότερη πίεση)
- Να είστε προσεκτικοί με τον αφρό: ο αφρός είναι ισχυρότερος από ό, τι το υγρό σκληρυντικό και ως εκ τούτου υπάρχει η πιθανότητα να προκαλέσει υπερμελάχρωση
Η θεραπεία, όπου υπάρχει παλινδρόμηση (reflux), κατευθύνεται από το κέντρο προς την περιφέρεια.
- Κάντε χρήση ειδικών καλτσών ή επιδέσμων συμπίεσης μετά την σκληροθεραπεία
- Αποφύγετε την έκθεση σε ακτίνες UV μετά την σκληροθεραπεία
12. Τι είναι η μικροθρομβοεκτομή;
Η υπερμελάχρωση μειώνεται με αφαίρεση των μικροθρόμβων μετά την σκληροθεραπεία. Όλες οι εστίες πρέπει να αφαιρούνται το νωρίτερο την 1η εβδομάδα και έως και 2 μήνες μετά τη σκληροθεραπεία. Οι μικροθρόμβοι απομακρύνονται καλύτερα μέσω μιας μικρής τομής που γίνεται με μία βελόνα 21 G.
13. Ποιες είναι οι αιτίες της δερματικής νέκρωσης μετά από τη σκληροθεραπεία;
Η νέκρωση ανήκει στις σπάνιες παρενέργειες μετά τη σκληροθεραπεία των κιρσών (<1%). Η νέκρωση μπορεί να συμβεί με την έγχυση κάθε σκληρυντικού παράγοντα και δεν οφείλεται απαραίτητα σε λάθος του γιατρού.
Η νέκρωση μπορεί να είναι το αποτέλεσμα:
- Εξαγγείωσης του σκληρυντικού διαλύματος σε περιαγγειακό ιστό (περι‐αγγειακή έγχυση, διαρροή από το αγγείο κατά την έγχυση, απόθεση σκληρυντικού παράγοντα στον ιστό κατά την απομάκρυνση της βελόνας)
- Ταχείας έγχυσης μεγάλου όγκου με πίεση
- Υπερβολικής πίεσης στο δέρμα που προκαλείται από τις τεχνικές συμπίεσης
- Αντιδραστικού (αρτηριακού) αγγειοσπασμού
14. Αποτελούν οι αντιπηκτικές θεραπείες αντένδειξη για την σκληροθεραπεία;
Η αντιπηκτική θεραπεία δεν είναι αποτελεί αντένδειξη που αναφέρεται στην ΠΧΠ. Ωστόσο, οι απόψεις των ειδικών διίστανται:
- Μερικοί δεν βλέπουν κανένα μειονέκτημα για το θεραπευτικό αποτέλεσμα
- Ορισμένοι πιστεύουν ότι η δύναμη του σκληρυντικού μειώνεται (μειωμένη δυνατότητα σχηματισμού θρόμβων)
- Άλλοι τη θεωρούν ως μια σχετική αντένδειξη
- Ο ειδικός εμπειρογνώμονάς της Kreussler στη Γερμανία, ο καθηγητής Δρ Eberhard Rabe, εκτελεί σκληροθεραπεία υπό αντιπηκτική αγωγή χωρίς προβλήματα
- Το πραγματικό ζήτημα μπορεί να είναι μια βασική προιούσα προθρομβωτική ασθένεια
- Η αντιπηκτική αγωγή σε μη‐θρομβωτικές καταστάσεις δεν μπορεί να αποτελεί εμπόδιο
- Σίγουρα χρειάζεται μια επιπλέον προφύλαξη (αυξημένη τάση αιμορραγίας) αλλά αυτό αποτελεί κοινό πρωτόκολλο για όλες τις επεμβάσεις που σχετίζονται με το δέρμα
15. Είναι δυνατή η αποθήκευση της Πολυδοκανόλης στο ψυγείο;
- Δεν υπάρχει κανένας λόγος αποθήκευσης της POL στο ψυγείο
- Μπορείτε να αποθηκεύσετε την POL στο ψυγείο (4‐8 ° C) χωρίς να υποστεί καμία φθορά
- Η ποιότητα της POL δεν επηρεάζεται ακόμη και εάν αποθηκεύεται σε χαμηλές θερμοκρασίες (ακόμα και κάτω από το μηδέν)
- Στην περίπτωση ψύξης του προϊόντος μπορεί να χρησιμοποιηθεί μετά από αναθέρμανση, σε θερμοκρασία δωματίου.
16. Ποια βελόνα πρέπει να χρησιμοποιείται για τη σκληροθεραπεία;
Μήκος βελόνας (cm) Διάμετρος βελόνας (mm)
GSV 3.0 ‐ 4.0 0.8 (21 g)
SSV 3.0 – 4.0 0,6 ‐ 0,8 (21‐23 G)
Tributaries 1.6 ‐ 2.5 0,5 ‐ 0,6 (23‐25 G)
Reccurent Varicose Veins 2 5 ‐ 3 5 0 6 ‐ 0 7 (22 ‐ 23G)
Perforating Veins 3.0 0.6‐0.7 (22‐23 G)
Reticular Veins 1.6 0,4 ‐ 0,5 (25 ‐ 27 G)
Spider Veins 1.3 ‐ 1.6 0,3 ‐ 0,4 (27 ‐ 30 G)
17. Πρέπει η σκληροθεραπεία να εφαρμόζεται σε ασθενείς με θρομβοφιλία ;
Η θρομβοφιλία αποτελεί έναν παράγοντα υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη θρομβοεμβολικών επεισοδίων. Λόγω του υψηλού κινδύνου για επαναλαμβανόμενα επεισόδια θρομβοεμβολών συνιστάται σε αυτούς τους ασθενείς μια αντιθρομβωτική θεραπεία.
Η σκληροθεραπεία των κιρσών αντενδείκνυται αυστηρά σε ασθενείς με θρομβοεμβολικές νόσους και με υψηλό κίνδυνο θρόμβωσης (π.χ. ασθενείς με διαγνωσμένη κληρονομική θρομβοφιλία ή με πολλαπλούς παράγοντες κινδύνου, όπως χρήση των ορμονικών αντισυλληπτικών , θεραπεία υποκατάστασης, παχυσαρκία , κάπνισμα, παρατεταμένες περιόδοι ακινησίας).
Συνοψίζοντας, η διαγνωσμένη θρομβοφιλία αποτελεί αντένδειξη για τη σκληροθεραπεία και ο κίνδυνος των θρομβοεμβολικών επεισοδίων αυξάνεται μετά από τη σκληροθεραπεία. Καθώς οι εκτεταμένοι κιρσοί αυξάνουν απο μόνοι τους τον κίνδυνο της DVT, η σκληροθεραπεία, εκτέμνοντας τους κιρσούς, μειώνει αυτόν τον κίνδυνο και μπορεί να μετατοπίσει την συνολική ισορροπία κινδύνου / οφέλους υπέρ της θεραπείας , σε ορισμένες περιπτώσεις. Ο ασθενής θα πρέπει να ενημερώνεται σχετικά με το υψηλότερο ποσοστό κινδύνου
18. Πρέπει να εφαρμόζεται συμπίεση μετά τη σκληροθεραπεία;
Σύμφωνα με τη γερμανική SPC, ένας σφιχτός επίδεσμος συμπίεσης ή ελαστική κάλτσα πρέπει να εφαρμόζεται μετά την σκληροθεραπεία.
Ενδείξεις διάρκειας της συμπίεσης μετά από την σκληροθεραπεία (οι κάλτσες ως επί το πλείστον αφαιρούνται τη νύχτα):
- Αραχνοειδείς φλέβες Ελάχιστο 2‐3 ημέρες
- Δικτυωτοί + μικροί κιρσοί Ελάχιστο 5‐7 ημέρες
- Μεσαία + έντονη φλεβίτιδα 3‐5 εβδομάδες
- Εκτεταμένες φλεβίτιδες Αρκετούς μήνες
Σε ορισμένες χώρες (Γαλλία, Ιταλία) η συμπίεση δεν εφαρμόζεται συστηματικά.
Πλεονεκτήματα:
- Μειώνει την έκταση του σχηματισμού θρόμβων
- Μειώνει τον κίνδυνο επανασηραγγοποίησης
- Ενισχύει την αποτελεσματικότητα της σκληροθεραπείας
- Μειώνει τις ανεπιθύμητες ενέργειες (υπερμελάχρωση, φλεγμονή, θρομβοφλεβίτιδα, εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση)
Μειονεκτήματα:
- Προυπόθεση συνεργασίας ασθενούς
- Κόστος
- Αλλεργίες ασθενούς