Το πρώτο στάδιο της ενημέρωσης  είναι ο ορισμός της φλεβίτιδας αφού η φλεβίτιδα δεν είναι ο επίσημα ιατρικός όρος. Συγχέεται με τις ευρυαγγείες και τους κιρσούς και καλό θα ήταν να γίνετε σαφές γιατί ακριβώς μιλάμε.

Ενημερωνόμαστε από τον Αγγειοχειρουργό μας

Από τη στιγμή που υπάρχει υποψία φλεβικής ανεπάρκειας, κρίνεται απαραίτητος ο έλεγχος από εξειδικευμένο αγγειοχειρουργό. Ακόμα και στην περίπτωση των ευρυαγγειών, όπου ο ασθενής προσέρχεται κυρίως γιατί τον ενοχλούν αισθητικά, είναι απαραίτητος ένας πλήρης έλεγχος, καθώς σε ένα ποσοστό 10-15%, υποκρύπτεται σοβαρότερη μορφή φλεβικής ανεπάρκειας.

Ο έλεγχος περιλαμβάνει λεπτομερή λήψη ιστορικού, ολοκληρωμένη κλινική εξέταση και οπωσδήποτε υπερηχογράφημα (τρίπλεξ) φλέβων κάτω άκρων. Ειδικά το τρίπλεξ φλέβων κάτω άκρων είναι απαραίτητο για να είναι ολοκληρωμένος ο έλεγχος και πρέπει να γίνεται από τον ίδιο τον αγγειοχειρουργό ώστε να μπορέσει να σχεδιάσει και την κατάλληλη θεραπεία

Ενημερωνόμαστε για τη θεραπεία

Η μέθοδος εκλογής, δηλαδή η μέθοδος που συστήνεται παγκοσμίως από τις επιστημονικές κοινότητες ως η καλύτερη για τη θεραπεία, είναι η σκληροθεραπεία. Η βασική αρχή της είναι η έγχυση ουσίας – φαρμάκου εντός της φλέβας με σκοπό να καταστρέψει το εσωτερικό τοίχωμά της, ώστε με την πάροδο του χρόνου να μετατραπεί σε ινώδη χορδή. Τα σημερινά φάρμακα έχουν τουλάχιστον 50 χρόνια που αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλειά τους. Παρά την εξέλιξη συσκευών υψηλής τεχνολογίας, όπως LASER, IPL κλπ., καμία από αυτές τις μεθόδους δεν έχει τα αποτελέσματα της σκληροθεραπείας, αντιθέτως είναι συνήθως πιο επώδυνες και πιο ακριβές.

Μέχρι τότε, ενημερωνόμαστε πώς να κινούμαστε για να προστατευόμαστε.

Είναι καλό και χρήσιμο να ενημερωθείτε και να ξέρετε γενικότερα ότι…

  • Η κίνηση βοηθάει. Όταν χρειαστεί να σταθούμε όρθιοι για ώρα, αλλάζουμε το βάρος του σώματος μας πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο.
  • Αποφεύγουμε την πολύωρη ορθοστασία ή να καθόμαστε πολλή ώρα με τα πόδια κάτω (ιδιαίτερα σε συνδυασμό με έκθεση σε θερμότητα π.χ. σιδέρωμα).
  • Όταν καθόμαστε δεν σταυρώνουμε τα πόδια.
  • Αν η δουλειά μας είναι καθιστική, σηκωνόμαστε σε τακτά χρονικά διαστήματα και περπατάμε (τουλάχιστον 7 συνεχόμενα βήματα).
  • Ασκήσεις σε καθιστή θέση: α) Κρατάμε τα δάχτυλα των ποδιών στο πάτωμα και ανεβοκατεβάζουμε τις πτέρνες 10 φορές, εναλλάξ κάθε πόδι και μετά μαζί β) κάνουμε κυκλικές κινήσεις του άκρου ποδός 10 φορές γ) τεντώνουμε τα γόνατα και τα κρατάμε τεντωμένα μετρώντας αργά ως το πέντε.
  • Ασκήσεις σε όρθια θέση: α) Κρατάμε τα δάχτυλα των ποδιών στο πάτωμα και ανεβοκατεβάζουμε τις πτέρνες 10 φορές, εναλλάξ κάθε πόδι και μετά μαζί β) στηριζόμαστε εναλλάξ στις μύτες και στις πτέρνες μένοντας σε κάθε θέση για 1 δευτερόλεπτο.
  • Όταν νιώσουμε τα πόδια μας να αρχίσουν να βαραίνουν ή να πρήζονται, τα ανασηκώνουμε πιο ψηλά από το γοφό (σε καθιστή θέση) ή πιο ψηλά από το στήθος (σε ξαπλωμένη θέση) για 15 – 20 λεπτά της ώρας.
  • Σωματική άσκηση. Δεν χρειάζονται υπερβολές. Ένας περίπατος με τα πόδια καθημερινά είναι αρκετός.
  • Φοράμε άνετα ρούχα. Αποφεύγουμε τα στενά ρούχα, ιδιαίτερα όσα σφίγγουν στους μηρούς ή αμέσως κάτω από το γόνατο. Επίσης αποφεύγουμε τα στενά παπούτσια και τα πολύ ψηλά τακούνια.

Η πύελος είναι η περιοχή της λεκάνης όπου εδράζεται το εσωτερικό γεννητικό σύστημα. Ως εκ τούτου είναι μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή για κάθε γυναίκα, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης όπου αλλάζουν όλα.

Και για να ορίσουμε έναν πόνο ως Χρόνιο Πυελικό Πόνο, θα πρέπει κατ΄αρχήν να είναι μη περιοδικός, να εντοπίζεται στην περιοχή της λεκάνης και να έχει διάρκεια μεγαλύτερη των 6 μηνών.

Στο Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης  κυρίαρχο αίτιο φαίνεται λοιπόν, να είναι η εγκυμοσύνη. Το επιπλέον βάρος και η αυξημένη ροή του αίματος στα γεννητικά όργανα σε συνδυασμό με την αυξημένη κυκλοφορία ορμονών (οιστρογόνων) που «αδυνατίζουν» το φλεβικό τοίχωμα, είναι ο κύριος λόγος εμφάνισης του Συνδρόμου. Σε μερικές έγκυες γυναίκες μπορούν να δημιουργηθούν πυελικοί κιρσοί που σχετίζονται με φλεβική παλινδρόμηση σε μια ωοθήκη ή έσω λαγόνιο φλέβα. Αυτοί μπορούν να οδηγήσουν στην εμφάνιση κιρσών στον κόλπο, στα χείλη του αιδοίου ή και στους μηρούς. Οι κιρσοί αυτοί μπορούν να προκαλέσουν τοπικά ενοχλήματα και συνήθως υποχωρούν μετά την εγκυμοσύνη αν και όχι πάντα, οπότε πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Διάγνωση και θεραπεία

Προσέξτε στη διάγνωση. Δεν είναι εύκολή και συνήθως καθυστερεί.

Γιατί η διάγνωση του Σύνδρομου Πυελικής Συμφόρησης προϋποθέτει τον αποκλεισμό όλων των άλλων αιτιών Πυελικού Πόνου όπως η ενδομητρίωση,το Σύνδρομο του Ευρέθιστου Εντέρου,ασθένειες του ουροποιητικού συστήματος κ.λ.π..

Η εργαστηριακή επιβεβαίωση γίνεται με απεικονιστικές μεθόδους όπως:

  • Υπερηχογραφικός Έλεγχος
  • Αξονική ή Μαγνητική Φλεβογραφία
  • Λαπαροσκόπηση
  • Ψηφιακή Φλεβογραφία

Στη θεραπεία του Συνδρόμου Πυελικής Συμφόρησης, όπως και στη διαγνωστική διερεύνηση συμμετέχουν γυναικολόγος, αγγειοχειρουργός και επεμβατικός ακτινολόγος και απαιτείται η συνεργασία τους. Αυτό όμως που θα πρέπει να γνωρίζετε είναι το γεγονός ότι η κάθε περίπτωση ασθενή απαιτεί και μια εξατομικευμένη μέθοδο αντιμετώπισης.

Τι γιατρό να επισκεφθείτε

Οι ασθενείς συνήθως επισκέπτονται γιατρούς δύο ειδικοτήτων: Γυναικολόγους όπου αναφέρουν τα συμπτώματα από την πύελο και Αγγειοχειρουργούς λόγω των κιρσών των κάτω άκρων. Οι μεν πρώτοι πρέπει να έχουν υψηλό δείκτη υποψίας ώστε να συμπεριλάβουν το εν λόγω Σύνδρομο μέσα στη διάγνωσή τους ,οι δε δεύτεροι να έχουν τη γνώση ότι οι κιρσοί των κάτω άκρων είναι δυνατό να προέρχονται από φλεβική παλινδρόμηση στην πύελο και την αντίστοιχη εμπειρία να διακρίνουν τις περιπτώσεις στις οποίες αυτό συμβαίνει. Το σίγουρο είναι ότι απαιτείται  συνεργασία και να καταλήξουν σε διάγνωση Σύνδρομου Πυελικής Συμφόρησης.